Op een moment waarop de Belgische cultuursector creatiever en productiever is dan ooit, worden we tegelijkertijd geconfronteerd met symptomen die verband houden met deze versnelde productie en die steeds belangrijker worden (gebrek aan middelen, problemen op het gebied van geestelijke gezondheid, ondersteuning van mindere kwaliteit, enz.). Wat zou het betekenen om “te vertragen”? Willen we vertragen? Hoe, en wat zouden we minder willen doen? Om het beter te doen?